Ένα παιδί 15 μόλις ετών πέθανε, για την ακρίβεια δολοφονήθηκε. Και δεν φτάνει μόνον αυτό, το παιδί αυτό, ο Αλέξανδρος Ανδρέας Γρηγορόπουλος σκοτώθηκε από σφαίρα ενός "οργάνου της τάξεως", η οποία σφαίρα δήθεν κατέληξε στην καρδιά του μετά από κρούση της στο έδαφος η οποία έγινε για εκφοβισμό(αυτό υποστηρίζει ο αστυνομικός που διέπραξε κάτι τόσο ΤΡΑΓΙΚΟ, που ακόμα και κατά λάθος να συνέβαινε θα ήτανε φρικτό, πόσο μάλλον τώρα.) .
Δεν είμαστε προκατειλημμένοι απέναντι σε όσους φοράνε στολή και έχουνε στην κατοχή τους κάποιου είδους όπλο, αλλά καταδικάζουμε, όσους από αυτούς εκμεταλλεύονται τα παραπάνω για να κάνουνε φιγούρα και να πουλήσουνε την ψεύτικη μαγκιά τους.
Ο Αλέξανδρος πήγαινε σχολείο όπως όλοι μας. Δεν ανήκε σε καμία παράταξη. Πέθανε χωρίς να φταίει. Γιατί κάποιος είχε την άνεση να τραβήξει απέναντι του όπλο. Γιατί ένα "όργανο της τάξεως" σήκωσε το χέρι του το οποίο ήταν οπλισμένο με την απελπισία μιας μάνας, μιας αδελφής, μιας οικογενείας, ολόκληρης της ομάδας που σήμερα αποκαλούμε κοινωνία. Και αναρωτιόμαστε και εμείς σαν παιδιά που είμαστε. Ποιός έδωσε σε αυτό το άτομο αυτή την εξουσία ; Ποιός τον έκανε να αποκτήσει μια τέτοια άνεση, ώστε να πράξει κάτι το τόσο ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ αλλά και ΑΔΙΚΟ ;;
Το παιδί αυτό ήτανε ένα, αγόρι που είχε όλη την ζωή μπροστά του, καλός μαθητής, από εύπορη οικογένεια και με πολύ καλές προϋποθέσεις για το μέλλον. Έφυγε ξαφνικά το βράδυ ενός Σαββάτου που είχε βγει όπως όλα τα παιδία της ηλικίας του με την παρέα του να διασκεδάσει. Που να φανταζότανε ότι θα κατέληγε στην άσφαλτο των Εξαρχείων με μία σφαίρα κολλημένη στη καρδιά.
Μέρες που οικογένειες στολίζουν με χρώμα τα σπίτια τους, μια οικογένεια θα στολίσει έναν τάφο που μέσα θα έχει μια νεαρής ηλικίας σωρό. Όλοι μαζί δείχνουμε τον σεβασμό και την κατανόηση μας προς αυτούς τους ανθρώπους που κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου θα θυμούνται χωρίς, να μπορούνε να το αποφύγουνε, αυτό το απερίγραπτο με λέξεις συμβάν. Συμπαραστεκόμαστε στην άτυχη οικογένεια.
Θεωρούμε πως ευθύνες δεν έχει μόνο "το όργανο της τάξεως", αλλά και η κυβέρνηση. Γιατί εάν η ""κυβέρνηση"" μας ήξερε να διαχειρίζεται με σωστό τρόπο τα δικαιώματα που εμείς της δώσαμε δεν θα ήμασταν τώρα σε αυτή τη θέση.
Μαζικές "καταλήψεις", πορείες, διαμαρτυρίες και πολλά άλλα. Το πένθος μας. Ο μόνος τρόπος για να δήξουμε τη θλίψη μας και την κατανόηση μας. Θλίψη για έναν νέο τον οποίο είτε τον ξέραμε είτε όχι θα τον θυμόμαστε για πάντα.
Μπορούμε όλοι να συμβάλουμε στον αγώνα απέναντι σε ένα κράτος που αντί να μας προστατεύει, μας ΦΟΝΕΥΕΙ.
Μαζί με το λαό, τους εργαζόμενους γονείς μας και τους φοιτητές.

Καταδικάζουμε τη στυγερή δολοφονία του 15χρονου νέου από αστυνομικούς.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΞΕΙΣ.ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΧΥΣΕ Ο ΑΛΕΞΗΣ.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ